Wisła
DŁUBNIA
lewy dopływ Wisły o długości 49,2 km
dopływy:
lewostronne: Baranówka (Potok Luborzycki)
prawostronne : Minówka
Dłubnia przepływa przez: Imbramowice, Wysocice, Sieciechowice, Michałowice, Raciborowice, Batowice oraz na terenie Nowej Huty byłe wsie : Dłubnia, Bieńczyce, Krzesławice, Mogiła.
Inne nazwy rzeki:
Gorąca rzeka, Glanówka
Słownik Geograficzny Królewstwa Polskiego z 1895 roku:
Dłubnia – lewy dopływ Wisły, Wzniesienie zwierciadła wody na granicy 222 m (pomiar wojskowy). Waskie dotąd koryto (1,5 m), a nurt 0,75 m, w Raciborowicach nagle się rozszerza do 6 metrów i porusza młyn. Następnie przechodzi w obręb Batowic, odkąd płynie szerokimi łąkami. W dalszym biegu, w okolicach Bieńczyc rozdwaja się na dwie odnogi, które w Krzesławicach zlewają się w jedno koryto. Zaraz atoli na południe od tej wsi znów się rozdziela na trzy ramiona, wschodnie dwa przerzynają wieś Mogiłę od wschodu, a połączywszy się w jedno na Zawodziu, wpadają do Wisły, zachodnie zaś okrąża Mogiłę od zachodu, obraca młyny pod klasztorem leżące i wpada na południe od nich do Wisły na Kopaniu. Dłubnia od Raciborowic począwszy tworzy łęki, pod Bieńczycami zaś obfite namuliska. Po długich deszczach wzbiera, więcej zamula niż topi. Zalewa Bieńczyce, Krzesławice, w części Mogiłę. Z powodu obfitości wody i szybkiego prądu rzadko lodem się ścina, stąd w „Dykcyonarzu” Echarda czytamy, że Dłubnia „nie zmniejsza się na upały, nie marznie w zimie”. Inaczej Dłubnię zwą też Gorącą rzeką lub Glanówką. Długość biegu 31 km, z tego w obrębie krakowskim 11 km. Ma w sobie drobny białoryb. Dawniej w tej rzece były bobry. W roku 1238 Henryk, książe krakowski i śląski nadał klasztorowi cystersów część wsi Czyrzyn, zwaną Truskilewice z prawem łowienia bobrów w Dłubni (Dlubna) w obrębie posiadłości klasztornych.
Konwent Zakonu Cystersów od poczótku fundacji był właścicielem Dłubni co w 1367 potwierdził odpowiednim dokumentem król Kazimierz Wielki ( gdy zaistniał spór między Opatem Mogilskim a Proboszczem Kosciośa św. Floriana – właścicielem Bieńczyc). Została ona świetnie zagospodarowana.
W Bieńczycach jaz dzielić rzekę na dwie części, jedna płynęła korytem dzikim, druga jako młynówka poruszała dwa młyny. Kolejny jaz zbudowano w Krzesławicach. Dzielił on rzekę na dwie młynówki. Jedna z nich ( zwana też czasem klasztorówką) przepływała po lewej stronie obecnej ulicy Klasztornej, przez ogród cystersów, dziedziniec klasztorny, potem pod budynkiem przeoratu zasilałóa stawy klasztorne, kolejny młyn i wpadała do Wisły. Gdy wspomnimy jeszcze, że na terenie opactwa istniała kiedys papiernia równiez wykorzystująca wody Dłubni do produkcji, możemy zobaczyć jak świetnym gospodarzem na tych terenach był Zakon Cystersów.
Potok Kościelnicki
– lewobrzeżny dopływ Wisły o długości 15 kilometrów. Potok źródła ma w Biórkowie. Przepływa przez osiedla: Górka Koscielnicka, Kościelniki, Wolica.
Od 1815 gdy powstała Rzeczpospolita Krakowska na odcinku 3 km( od Cła do Wolicy), widocznym na fragmencie mapy stanowił granicę z zaborem rosyjskim. Po likwidacji Rzeczpospolitej do 1918 – granicę państwową Rosji i Austro-Węgier. Obecnie jest to granica miasta Krakowa. Dopływy: Struga Rusiecka (Łucjanówka) – przepływa przez Wadów i Ruszczę.
Żródła:
Karta Okręgu Wolnego Miasta Krakowa nakładem D. E. Friedleina Dostęp 12.02.2014 Dostępny: http://rcin.org.pl/dlibra/doccontent?id=359&from=FBC
Przylasek Rusiecki- zespół stawów.
Powstały w starym zakolu Wisły gdy w latach 50-tych i 60-tych Krakowskie Zakłady eksploatacji kruszywa wydobywały żwir na budowę Nowej Huty. Stawy nie mają nazwy.
Zbiornik w Zesławicach
Zalew powstał w latach 50-tych XX wieku na rzece Dłubni. Sa to 2 zbiorniki retencyjne. Do 2000 roku pełniły rolę zapasowo-retencyjnego ujęcia wody pitnej dla Krakowa oraz jako zbiorniki przeciwpowodziowe.
Zalew ul. Bulwarowa
Zalew przy ul. Bulwarowej powstał w latach 50-tych. Miał być awaryjnym źródłe zasilania w wodę Huty im Lenina. Obecnie pełni rolę parku i terenu rekreacyjnego.