Podczas konkursu będzie wymagana znajomość dziejów osób:
- Hans Mayr
Hans Mayr, urodził się w 1877 w Wiedniu. Studiował architekturę w Akademii i został przyjęty do klasy mistrzowskiej Otto Wagnera. Dodatkowo ukończył Szkołę Handlową. Budował w Wiedniu ( dzielnica Hietzing) – domy, budynki i projektował wnętrza.
W 1911 wygrał konkurs na projekt cmentarza ewangelickiego w Bielsku-Białej.
Wkrótce po wybuchu pierwszej wojny światowej Hans Mayr został powołany do służby wojskowej. Służył m.in. w Galicji, gdzie pracował w Wydziale ds. Grobów Wojskowych jako inżynier-porucznik. Najbardziej znanym cmentarzem jest Sękowa. Większość cmentarzy w okolicy Krakowa jest jego autorstwa.
Ledwie powrócił w 1918 r. do Wiednia zachorował i na tzw.hiszpankę. 41-letni architekt zmarł na pocżtku grudnia 1918 roku.. Został pochowany na Cmentarzu Hietzing(Wiedeń).
Opracowano na podstawie:
Leksykon architektury 1877-1945 Dostęp:12 stycznia 2015 Dostępny:http://www.architektenlexikon.at/de/390.htm
- generał Karl Kuk
Karl Wilhelm Kuk
Karl Wilhelm Kuk- komendant i obrońca twierdzy Kraków. Urodził się 1 grudnia 1853 r. w portowym Trieście, w rodzinie urzędnika rachunkowego c.k. marynarki wojennej. Ukończył wojskową szkołę techniczną w Mährisch Weißkirchen (dzisiaj Hranice na Morawach), oraz Technisches Miltaerakademie (Wojskową Akademię Techiczną) w Wiedniu. Po odbyciu studiów akademickich służył w jednostkach inżynieryjnych c.k. armii.
Jako general dywizji w 1912 roku otrzymał dowództwo nad najsilniejsza twierdzą północnych rejonów monarchii – Kraków. Urzędował wówczas naprzeciw kościoła św. Piotra i Pawła, przy ul. Grodzkiej 57, a następnie przy pl. św. Marii Magdaleny 2. Tu znajdował się jego sztab, który ocalił miasto w listopadzie 1914 roku.
Wobec oznak nieuchronnej i rychło nadciągającej wojny – nowy dowódca znakomicie przygotował twierdzę do obrony, w czym pomagało mu zjednanie sobie jej mieszkańców przez ostentacyjne okazywanie sympatii rodzącym się polskim stowarzyszeniom paramilitarnym, które wspierał wszelkimi środkami.
W uznaniu bohaterskie j skutecznej obrony twierdzy i miasta 5 lutego 1915 r. Karl Kuk został awansowany na stopień Feldzeugmeister (generała broni). Wyrazem szczególnej więzi łączącej komendanta z mieszkańcami było uroczyste odsłonięcie pamiątkowego obelisku na wzgórzu Kaim – w najdalszym punkcie zachodniego zasięgu wojsk rosyjskich. Odbyło się to w obecności gen. Kuka, biskupa krakowskiego księcia Adama Stefana Sapiehy, prezydenta miasta Juliusza Lea.
W następnym roku czekał Kuka nowy awans i zaszczyt: 21 kwietnia 1916 został mianowany generałem – gubernatorem wojskowej okupacji austro – węgierskiej w Królestwie Polskim z siedzibą w Lublinie.
Gdy 5 listopada 1916 roku proklamowano w Warszawie powstanie niezależnego państwa polskiego, co oznaczało przekreślenie wszelkich dotychczasowych układów rozbiorowych przez państwa centralne –Karl Kuk był właśnie tym,, który podpisał historyczny dokument w imieniu cesarza Franciszka Józefa I. Na stanowisku gubernatora popierał nadal Polaków wkładając wiele trudu w tworzenie polskich oddziałów wojskowych (tzw. Polnische Wehrmacht). W kwietniu 1917 roku po osiągnięciu wieku emerytalnego zastąpiono go na tym stanowisku Polakiem Stanisławę Szeptyckim
Choć pasją Kuka była artyleria, to przejawiał on i znaczne zainteresowania literackie i artystyczne. Pod pseudonimem Karl Willen napisał rozprawę o „Fauście ” Goethego” i pasjonował się architektura zabytkowa Wiednia i Krakowa.
Zmarł w Wiedniu 26 listopada 1935 roku.